"جک فیشر"(Jack Fisher) فضانورد مستقر در ایستگاه فضایی بین‌المللی که از ماه آوریل سال جاری به فضا رفته است تصاویر و فیلم‌های جالبی از فعالیت‌های خود منتشر می‌کند.

در این ویدیو وی یک بسته پودینگ را بر روی یک قاشق معلق می‌ریزد و شروع به خوردن آن می‌کند و به دلیل بی‌وزنی موجود در محیط ایستگاه فضایی این پودینگ در فضا معلق می‌شود و صحنه جالبی ایجاد می‌کند.

با دور شدن از زمین نیروی جاذبه نیز کاهش می‌یابد. در فضا این نیرو بسیار کم است. جاذبه سبب وزن می‌شود و به همین دلیل در فضا که جاذبه وجود ندارد بی‌وزنی کامل پدیدار می‌شود. عامل بی‌وزنی زندگی فضانورد را دچار اشکال می‌کند و اگر وی تصمیم به حرکت بگیرد پایش از روی زمین بلند شده و شناور خواهد ماند. چنانچه مایعی را درون ظرف بریزد از کناره آن خواهد ریخت و ابزارها و سایر وسایل در فضا غوطه ور می‌مانند.

چند هفته در بی‌وزنی ماندن بر چگونگی کارکرد اندام بدن تاثیر می‌گذارد و فضانوردان برای زندگی در شرایط بی‌وزنی دارای وسایل مخصوصی هستند.

در شرایط زمینی فشار وارد شده روی یک سطح در نتیجه عمل نیروی جاذبه یا گرانشی پدید می‌آید. ولی مردم غالباً فکر می‌کنند که این فشار دقیقاً همان نیرویی است که بوسیله جرم آن جسم به زمین وارد می‌گردد. اگر چنین موردی واقعاً صحت داشت، ما شاهد بی وزنی فضاپیمائی که به ماه حرکت می‌کند، نبودیم. زیرا سفینه در هر نقطه روی مدار تحت تأثیر گرانش زمین قرار دارد. بطور کلی به زحمت می‌توان نقطه‌ای را در فضا پیدا نمود که برآیند نیروهای گرانشی در آن صفر باشد. باید متذکر شد که فشار بوسیله نیروهای دیگر جز نیروی گرانشی نیز پدید می‌آید و یکی از آنها شتاب غیرگرانشی است.

نیروی گرانشی برای جسمی که به حال سکون بر روی سطح زمین قرار دارد، واقعاً با وزن جسم برابر است. ولی این فقط یک حالت خاص می‌باشد.

در حالی که موجودات روی کره زمین حالت اضافه وزن را به ندرت تجربه می‌نمایند، عملاً چیزی درباره حالت بی وزنی نمی‌دانند. این وضعیت حیرت انگیز هنگامی پدید می‌آید که موتورهای موشک خاموش باشند و فشار وارد بر سطح و نیروی عکس‌العمل از بین بروند. در این صورت استنباط معمول ما از بالا و پایین بی‌معنا می‌گردد. اجسامی که استحکامی ندارند، در هوا آزادانه شناور می‌گردند.

در مورد بی‌وزنی تصورات غلط زیادی وجود دارد. برخی عقیده دارند این حالت هنگامی به وجود می‌آید که فضاپیما از «کره جاذب زمین» که فراتر از آن هوا وجود ندارد، دور شود. عده‌ای دیگر تصور می‌کنند که بی‌وزنی، حرکت آزاد موشک در فضا است اما موشک و تمام چیزهای موجود در آن در اثر نیروهای گرانشی با شتاب یکسانی حرکت می‌کنند. این مانند آن است که سطح در جلو جسم حرکت می‌کند و جسم فرصت کافی برای وارد ساختن فشار بر آن را نداشته باشد ولی هر دو حرکت سفینه در مدار، چه با موتورهای در حال کار و چه حرکتی که تحت تأثیر گرانش انجام می‌گیرد، شتاب‌دار هستند و تحت تاثیر نیروهایی که بر آنها اعمال می گردد، هستند.

اگر موشک در یک میدان گرانشی حرکت کند یعنی از موتورهایش استفاده ننماید، این میدان عملاً در اطراف موشک یکنواخت است و مفهومش آن است که نیروهای میدان یکسان هستند. تمام نیروهای گرانشی به آن دسته از نیروهایی که نیروی جرم نامیده می‌شوند تعلق دارند. یعنی نیروهایی که بطور همزمان بر تمام نقاط جسم یا سیستم مورد نظر وارد می‌شوند. با توجه به این واقعیت تمام نقاط موشک شتاب یکسانی را بطور همزمان دریافت می‌دارند و تمام برهمکنش آنها با یکدیگر متوقف می‌گردد. فشار وارد بر سطح و عکس العمل آن تواماً قطع می‌شود و حالت بی وزنی کامل حاصل می‌گردد.